patatboeren en dirigenten

Ook vandaag heb ik weer druk gesleuteld aan wat "Counting the die's dots" is gaan heten. Vanavond dacht ik dat ik hem goed had, blijkt er in de mix in één van de sporen een miniem gat gekomen te zijn dat in musicmaker zicht- noch hoorbaar was. Ik heb het verzadigingspunt bereikt wat dit stuk betreft, dus eigenlijk heb ik geen zin meer, maar dat abrupt begin van dat dwarsfluitstukje irriteert me, dus morgen dan maar ...
Momenteel luister ik wijselijk naar iets heel anders: Paul Robeson, heerlijk rustgevende eenvoudige spirituals voor bas-stem en piano. Ik vond vorige week nog een LP van hem en volgens Marcel heeft íe er nog tientallen opgenomen, want hijzelf heeft er een groot aantal van zijn (niet lachen) patatboer gekregen tesamen met 500 andere LP's in de meest uiteenlopende genres.

Ja, zijn patatboer, ja. Marcel kent ongelooflijk veel mensen en al menigeen heeft zijn of haar doos vinyl van zolder aan hem gedoneerd. Toen hij nog geen auto reed kende hij zo'n beetje iedere buschauffeur in de regio. Ze reden zelfs stukjes om voor hem en stopten waar eigenlijk geen halte was.
Marcel krijgt altijd alles van iedereen gedaan. Dus toen ik laatst aan hem vroeg: kun jij op die tijd en datum op die plek een koperkwartet regelen en hij antwoordde: dat wordt erg moeilijk, wist ik dat het onmogelijk zou worden, want als hij dat niet voor elkaar krijgt dan lukt het niemand.

Volgende week gaan we platen bij hem uitvlooien. We moeten onze beider Benny Vreden verzameling in kaart brengen, want we hebben beiden veel "dubbele" en nog veel meer missende. Het lijkt wel op de kauwgomplaatjes ruiltijd van de lagere school, (nu flippo's of pokémon of wat dan ook...) Ook richt onze verzamelwoede zich, naast enkele gemeenschappelijke noemers zoals kindermuziek en klassiekers uit welke stijl dan ook, op iets andere genres. Maar in allebei onze huizen begint de vloer op bepaalde plaatsen al door te buigen :-)))

Vanochtend kreeg ik een mail van Nico S., generatiegenoot, ook geboren en getogen in good ole' Vinkecity (ik geloof niet dat ik dit werkelijk typ... mmm, klinkt in het engels leuker), maar dan uit het protestantse deel van het dorp, maar wij kwamen beide uit families die die scheiding niet zo strikt zagen. Hij blijkt inmiddels ook schoolmusicus (nooit geweten, ik dacht altijd dat hij orgel was gaan doen) en hij komt na de zomer in Zwolle koordirectie studeren. Ben benieuwd ...

Het grootste deel van de dag was vandaag besteed aan de edele toonkunst. Vanuit een aleatorische basis en gelaagd geordend naar de oplopende nummers van de dobbelsteen heb ik door gebruik te maken van de hele toons reeks (dat zijn er ook 6) een compositie gemaakt waarvan zowel dreiging als hilariteit uitgaat en waarvan vorm en inhoud één zijn. Er kwam plak-en knipwerk, midi, maar ook herhaalde oefening behoevende live muziek beoefening bij kijken, dus de kamerplant heeft ook geen klagen :-)
Morgen neem ik nog een fluitsolo en mischien wat strings aan het einde op, maar in feite is het nu al een volwaardig stuk.

posted by splogman at 22:57
1opmerkingen:

Ton Rückert brengt te berde ...

Fijn te horen, ik ben benieuwd...

Groeten aan je kamerplant, Ton

Geachte directie van dit hotel

(update nov. 2017: plaatjes helaas verloren gegaan)

Ofschoon ik meer op- en aanmerkingen over de service heb (te weinig eten, overlast van andere gasten, ontzegging van toegang tot de kamers met de beste bedden, een te klein toilet, onbeleefde bediening, gebrek aan personeel, etc..) wil ik bij deze voornamelijk een klacht indienen over het jaarlijkse groepsuitje dat door de beheerders van uw etablisement wordt georganiseerd en waar wij geacht worden aan deel te nemen.
Ik snap niet wie er ooit op het onzalige idee is gekomen dit soort levensgevaarlijke uitstapjes te organiseren. In het eerste jaar dat ik hier kwam wonen heb ik direct al ernstig letstel aan de onderbuik opgelopen en toch word ik nog ieder jaar ondanks mijn luide protesten gedwongen om met de excursie mee te gaan.

Mijn klachten beginnen al bij de manier van vervoer. Het is bij u wel bekend dat ik aan claustrofobie lijd en toch stopt uw personeel mij in een klein kooitje en word ik op de achterbank van een roestig tweedehands autootje gekwakt evenals mijn kamergenoot die helaas niet zo assertief is, maar neemt u van mij aan dat hij net zo min vrijwillig met deze reis mee gaat als ik. Ook hij wordt in een kleine plastic kooi op dezelfde achterbank gedeponeerd, alleen hij kruipt beledigd en bang zo ver mogelijk naar achteren.

Vervolgens worden ondanks protest mijnerzijds ook nog eens die twee halve zolen, vlak achter ons in een stalen kooi neergezet. Alhoewel ik mij had voorgenomen verder niet op andere zaken in te gaan, moet mij toch van het hart dat er veel over het niveau van die twee valt op te maken uit het leeghoofdige enthousiasme waarmee ze uit zichzelf in de achterbak proberen te klimmen (wat uiteraard nooit zonder hulp lukt, omdat ze nu eenmaal de behendigheid en souplesse van mijn edele ras missen). Kunt u zich echt niet voorstellen wat een kwelling het überhaupt is om met deze twee wezens onder één dak te moeten wonen? Maar goed:
Voorts wordt er de hele rit niets met mijn klachten gedaan, terwijl ik toch mijn best doe om die zo luid en verstaanbaar mogelijk te verwoorden. De twee bedienden hebben zich natuurlijk wederom het plekje met het mooiste uitzicht toegeëigend. Slechts het mannetje kijkt nog af en toe achterom, maar volgens mij alleen uit leedvermaak.

Dan begint de eerste vernedering: het wachten in een ruimte waar iedereen vrij mag rondlopen behalve wij.
Daarna worden wij meegenomen naar een kamertje dat heel alarmerend ruikt. Uit bescherming zet ik mij schrap in mijn kooi, maar ieder jaar lukt het hen weer om mij eruit te krijgen. Laat ik niet vergeten te vermelden dat ik ook op dit punt luid en duidelijk mijn mening over de gang van zaken heb geventileerd.

Vervolgens moet een vreemde van hetzelfde ras als onze bedienden overal aan mij zitten. Uiteindelijk probeert ze ook nog mijn bek open te krijgen. Dat dit laatste echt te ver gaat blijkt wel uit onderstaande foto, waarop duidelijk te zien is dat zelfs die zwarte herrieschopper van de begane grond hier niet van gediend is. Maar ja ten slotte gaan dit soort gasten alsnog voor de bijl bij de minste of geringste in het vooruitzicht gestelde beloning of aai over de bol.

Verbijsterend is het om te zien hoe dat rooie viswijf dat ons altijd op luidruchtige wijze de zitkamer uitjaagd, zo mooi mogelijk gaat zitten voor iemand die twee martelnaalden in haar handen heeft. Ik heb u al eerder gemeld: dat beest heeft ze niet op een rijtje en hoort derhalve niet in ons hotel thuis. Vandaag of morgen gebeuren er ongelukken.
En is het niet vreselijk om te zien hoe de heer Nelis, de oudste in ons gezelschap hier en publique wordt vernederd.

Dit is mijn laatste waarschuwing! Als u niet snel iets met mijn klachten doet voel ik mij genoodzaakt om nu echt een andere woning te gaan zoeken.

Hoogachtend,

Karel

P.S. kunt u er ook iets aan doen dat uw bedienden steeds dat stompzinnige M.G.Schmidt-liedje met mijn naam erin gaan zingen als ze mij van hun schoot tillen?

Deze titel zal jullie aanspreken. Het was weer flink raak vandaag. Ik heb ruim 70 euro uitgegeven op de Zwolse blauwvingermarkt aan LP's en singles van maximaal 1 euro per stuk. Ik heb dus heel wat te luisteren en ben daar in de huiskamer nu ook druk mee bezig. Steve Hacket staat momenteel op. Ik heb nog meer progrock aangeschaft en ook veel LP's die ik vroeger toen ze net uit waren nèt niet goed genoeg vond om aan te schaffen, maar die ik nu in twee volle fietstassen meesleurde: veel Yes, Genesis, zo'n beetje alles wat The Osmonds tussen 70 en 80 hebben gemaakt is nu in mijn bezit, Grand Funk Railroad, Duelling Banjo's (omdat ik daar op exotica nogal heftige meningsverschillen over las: moet dus wat zijn en inderdaad, ik heb direct betere luistervoorbeelden voor mijn les over Bluegrass), Heart, meer LP's uit de superstarshine-serie, 5th dimension, Robert Johnson, The White Album (voor één euro, nou ja okee de hoes is beschadigd maar de platen zijn gaaf, is gewoon lekker om op je pick-up te kunnen leggen 's avonds), The Shoes, Jan Akkerman, Neerlands Hoop, verzamel LP's met nederlandse popgroepen, Camel, Grace Slik, David Sylvian, Cream, De Maskers, Jack Hilton, Styx (uit die categorie het nèt niet gehaald toen ik 16 was :-), Joe Cocker, Louis Davids, Percy Sledge, Percey Sledge? Ja Percy Sledge! Nou èn!, Theodorakis, Hamilton Bohannon, Johnny Camaro (yes, eindelijk gevonden, veel singletjes van de Dizzy Man's Band, Rob Hoeke plays Manfred mann, Catapult en een heleboel op de gok en op de hoes en tja... De Zingende Paters van Stein laat je natuurlijk ook niet liggen net zo min als De Zingende Tramconductrice.

O ja en ik ben ook nog naar een expositie geweest. Voor het eerst dat ik foto's maakte van schilderijen, waarvan sommige makers in die zaal rondlopen: het voelt net alsof je van KaZaa zit te downloaden ...

1 opmerking

Weirdomusic brengt te berde ... 

 

Go Jan Go!

We zijn vanmiddag met de hele familie naar de dierenarts geweest voor het jaarlijks onderzoek en de inentingen. De kosten beginnen inderdaad in de richting van een autokeuring te gaan. Daarom gaan we ook met zijn allen tegelijk omdat dat consultkosten scheelt. Alles was in orde, alleen mag Suna wat vaker door de wasstraat. Zucht: door vieze dingen rollen is haar grootste hobby en onder de douche gaan is werkelijk een drama bij dat beest en bovendien zinloos, omdat als je even niet kijkt bij het eerstevolgende uitlaten ze weer door de ganzenpoep of dooie vis rolt. Een fotoreportage volgt later.

Dagplanning

"de bezitter van een verzameling is tevens haar gebruiker. hij gebruikt haar als bron van veiligheidsgevoel. haar werkzaamheid voor de gebruiker ontleent een verzameling aan de oorspronkelijke jager/verzamelaar-inhoud. een verzameling blijft werkzaam zolang de gebruiker er liefde in investeert. zo kan voor de gebruiker liefde de vorm van geld aannemen." (Joost Belifante)

Natuurlijk was het eerste dat ik deed vanochtend die nare klik uit mijn werkje halen. Na convertering bleek nu de stem aan het begin iets te hard ingeregeld. Nou, dat miertje laat ik zitten hoor ... Ik heb hem ook aan Kim gestuurd want die vertelde me laatst dat ze van muziek met onregelmatige maatsoorten hield.
Ik weet nog niet precies wat ik vandaag ga doen. Oh ja, nog een e-mail interview voor een Grieks zine-blaadje met 3000 lezers doen. De Tom Erich share voor iemand op CD branden en opsturen, waarmee we weer een klein deel van de host-kosten kunnen betalen ;-), een nieuwe kleurencartridge kopen, afijn we komen de dag wel door.

media-exposure

Daaraan vandaag geen gebrek. Mijn naam werd op de lokale radio genoemd. Mijn collega werd geïnterviewd over de allereerste officiële muzikale basisdiploma's uitgereikt op een basisschool, door dezelfde interviewster waarbij ik te gast was met de "spacekids" van de GGS: "Ja en jullie hebben daarvoor Felikz de Schoenmaker ingehuurd, die al vaker in dit programma is geweest, hè!"
Volgens mij bloosde ik toen dat door de radio klonk terwijl ik met één van de klassen aan het luisteren was.
Na de presentatie, waarbij het lokale dagblad met journalist én fotograaf aanwezig was, werd mij gevraagd nog een en ander voor het krantenartikel uiteen te zetten. Terloops noemde ik de s.f. omdat ik daar strikt genomen (nog) als sf-medewerker stond.

Een nieuw spelletje, of eigenlijk een variatie op het nummertje zoeken: je neemt een woordenboek ter hand, bladert en prikt blindelings een woord. Dit woord voer je in bij google plaatjes en zoekt in het oerwoud dat je krijgt het mooiste plaatje (in dit geval ben ik niet alle 10 pagina's afgegaan hoor.) Het willekeurig gekozen woord was "posteriori" en ik moet eerlijk toegeven dat ik de uitdrukking à posteriori (achteraf bezien natuurlijk een soort tegenstelling van à priori) niet kende.

De laatste splogcast voor de vakantie is bezig te uploaden en deze keer heb ik een speciale high quality stereo-versie gemaakt voor splusp-leden, omdat Remco's opnamen in mono niet tot hun recht komen.

vol

Vandaag de laatste "volle" dag. Beetje moe, beetje lusteloos. Op de GGS een beetje uit de losse pols lesgegeven. Ik ga in de laatste twee weken geen nieuwe dingen meer doen hoor, hoewel ik in groep 6 graag gehoor gaf aan het verzoek van de kinderen of ik hen ook dat Harry Potter-liedje wilde leren, dat zij altijd door de muur heen van groep 7 horen.
Straks de laatste afsluitende basisjaarles, met diploma-uitreiking en daarna nog even gratis naar De M., om groep 8 te helpen met de presentatie. Ja, zo ben ik dan ook wel weer! Die school en met name die klas verdienen dat wel. Bovendien is dat de eerste klas van velen waar ik als s.f.-docent workshops kwam geven in deze stad en omgeving en ook één van de klassen waar ik meerdere keren kwam, zeg maar gerust vaste klanten.
Sommige kinderen wisten dinsdag zelfs nog feilloos de liedjes van 6 jaar geleden voor me te zingen

Moordenaar!

Nee ik heb het niet over M.B., maar over mijzelf. Het begon vanmiddag. ik kwam de straat in fietsen en zag daar een kraai pikken naar een spartelende zwaluw. Ik pakte de zwaluw op, zag dat de oogjes er reeds uitgepikt waren en draaide zonder aarzelen de nek van het beestje om, tot ik een duidelijke krak voelde. Ik schrok wel toen de vleugels bleven klapperen en realiseerde me dat dat bij meer dieren voorkomt. Bij ons thuis vroeger bewogen de stukjes paling zelfs nog in de pan, nou dan is íe vers hoor!

Twee uur later wemelde de vensterbank beneden ineens van de zwarte mieren in allerlei soorten en maten. (Ook dat herinner ik me van thuis. Niet in huis, maar in de tuin: zaten we lekker te barbukjoewun -hoe schrijf je dat?- en ineens kwam er tussen de tuintegels een wolk vliegende mieren omhoog, echt van het ene op het andere moment.) Weer aarzelde ik niet om het insectenpoeder te pakken en te strooien rond de kieren waarvan ik vermoedde dat ze erdoor binnen kwamen. Vervolgens heb ik een dweil in bleekwater gedrenkt en de vensterbank schoongeveegd. Sorry beestjes, het was niet persoonlijk bedoeld.

alle eendjes op eentje na

When I was a kid, we had a pet duck. We hadn't bought her, nor did we raise her. It was just that one day she probably figured out where all those bits of old bread came from, which we threw at her and her friends in the water behind our house and she just suddenly walked in our kitchen and kept doing that for a period of about two years. Sometimes she even walked to the front door when the back door was closed and sat there waiting for us to open it. And when having eaten her bread from our hands, she left through the back. We gave her a name, but -strange how memory works- I can't remember it.
Later I thought perhaps this animal was a re-incarnation of a late family member, but probably she was just lacking the fear and caution that her fellow ducks needed to survive, a biological flaw :-)

Three songs about ducks:
Herman van Veen - In het kippenhok (actually about chickens who find a lost duck in their quarters)
Rick Dees - Disco Duck
Willy B. Kids - Alle eendjes zwemmen in het water House-adaptation of old Dutch nursery rhyme: all the ducks are swimming in the water